Düşünmek boşaymış. Bu hayatta büyük sözü dinlemek lazımmış. Onların yapma etmelerini değil, hayat budur bu değildir demelerini dikkate almalıymışız. Meğersem ne kadarda saf geliyormuşuz dünyaya ve ne kadar çakal ölüyormuşuz. Hastalık yaşayana kadar hayatı hep sıradan ve monoton görüyormuşuz. Kelimelerin içlerini boşaltıp dolu sandığımız kalplerimizi de gün geçtikte boşaltıyormuşuz. Hava nasıl sıcakta genleşiyorsa aşkında öyle genleşmesi gerekirken, biz kalplerimizi soğutup aşkın donmasını sağlıyormuşuz. Dostluk denilen kavrama önce inandırılıp, sonra bunun olmadığını anlayınca hayal kırıklığına uğruyormuşuz. Hayal kurmaktan çok küçük yaşta, havuza gitmeyi planlarken arabanın bozulmasıyla gidemeyince vazgeçiyormuşuz. En kötüsü de hissedene kadar her şeyi acı sanıyormuşuz…
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder