bir portmantonun umarsanmayışlığı

kışın sınıftaki dolup taşan portmantoyu bahara doğru bomboş olduğunu görünce üzülüyorum. Artık kimse umursamıyor, herkes yokmuş gibi davranıyor portmantoya. Sıcaklığın derecesiyle umursamadan geçişler doğru orantılı. Bir an dalıyorum, portmantonun dolu olduğunu, o şaşalı günlerini görüyorum. Kendimle sevinç yumağı olmuşken tam, hocanın sesiyle kendine gelen ben, portmantonun boş olduğunu görünce daha da bi hüzünleniyorum. Konsantre monsantre kalmıyor. Bakmamaya çalışıyorum oraya, gözlerimi kaçırıyorum. Her çabam sonuçsuz ve yine gözlerimle boş boş bakıyorum boş portmantoya. Bundan sonra ufak tefek de olsa yanımda bi kaç pırtı götüreceğim, asacağım çengelli parçasına. Hatta unutacağım pılımı orda bilerek, tekrar döneceğim - tekrar görüşeceğim onla.