soyut mutluluğa mı alıştım?

aşılan mayıs ayı kotasından sonra iple çekilen bir haziran ayının başı vardı. indirilecek albümler listelenmiş, gereken sadece ayın başıydı ve geldi o ilk günü ayın. arttı heyecan, beklemeler çoğaldı.

mutlu oldum bir çok download yaptım, bir çok şarkı indirdim ama kendimden şüphe ettim çünkü somut olmayan bir şey yaptım mutlu oldum. beş duyu organımdan ikisini gerçekleştirebildiğim bir olay için mutlu oldum. hatta bilgisayarıma, bana zarar veren bir olay için mutlu oldum.
bu tarafı olayı kakalayıcı tarafı ya da aile gözüyle bakılıp da yapılan bir yorum. duyuyor gibiyim annemin sözlerini: ''olum yeter! gözlerine yazık. bırak artık şunu, gel konuşalım biraz''.

diğer taraftan; müzikle kurulan bağlar. yeni müzikler, tarzlar, sözler, ağza dolanan, arkadaşlara tavsiye edilen şarkılar. üstteki düşünceme da çok takılmamam lazım aslında, soyutmuş somutmuş falan filan. gerek yok diyorum bazen bu kadar düşünmeye, bir olayı irdelemeye.


istedim, girdim internete, istediğim albümü indirdim, dinleyince sevindim.
bu bu kadar!


[kirmizi]